Ψηφιακά καθοδηγούμενη Ολική Αρθροπλαστική Γόνατος
Η ολική αρθροπλαστική του γόνατος, αποτελεί στις ημέρες μας μια αξιόπιστη χειρουργική επέμβαση εφαρμοζόμενη σε ασθενείς που παρουσιάζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις στην άρθρωση του γόνατος (σοβαρού βαθμού οστεοαρθρίτιδα) και κατά την οποία τοποθετούνται τεχνικά εμφυτεύματα στην άρθρωση αντικαθιστώντας τις φθαρμένες επιφάνειες. Η μέθοδος είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί σε ασθενείς ηλικίας άνω των 60 χρόνων, σχετικά χαμηλού σωματικού βάρους (<85 κιλών), με περιορισμό στην κίνηση, αστάθεια βάδισης και με γωνιακή παραμόρφωση των κάτω άκρων (ραιβότητα ή βλαισότητα). Ο κύριος λόγος όμως που κατά την άποψη μου ένας ασθενής θα υποβληθεί σε αρθροπλαστική γόνατος είναι το άλγος και μάλιστα το άλγος ηρεμίας και επίσης κατά την διάρκεια της νύκτας. Σε ασθενείς ηλικίας μικρότερης των 60 ετών και πλέον δραστήριους που παρουσιάζουν μετατραυματική αρθροπάθεια στην άρθρωση με δυσχέρεια και άλγος στην καθημερινότητα τους τα τελευταία χρόνια επίσης η αρθροπλαστική στο γόνατο αποτελεί την λύση του προβλήματος.
Αντενδείξεις στην χειρουργική αυτή αναφέρονται η φλεγμονή στο γόνατο, αλλά και η δευτεροπαθής οστεονέκρωση των αρθρικών επιφανειών, λόγω πιθανότητας χαλάρωσης των εμφυτευμάτων σε εξέλιξη της νόσου.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει πολλά όσον αφορά στην χειρουργική τεχνική της ολικής αρθροπλαστικής του γόνατος. Έχουν βελτιωθεί η ποιότητα των εμφυτευμάτων και οι χειρουργικές τεχνικές. Η εμπειρία και η εξειδίκευση του χειρουργού και της χειρουργικής του ομάδας, τείνουν να μειώσουν και να εκμηδενίσουν, τον αριθμό των αστάθμητων παραγόντων που μπορούν να παρουσιασθούν στην εκάστοτε επέμβαση και στον όποιο ασθενή.
Επιπλοκές που αναφέρονται στην βιβλιογραφία και μάλιστα σε κέντρα με μεγάλη εμπειρία και αριθμό ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική αρθροπλαστικής του γόνατος, αφορούσαν κατά κύριο λόγο στην πιθανή φλεγμονή της αρθροπλαστικής, στην πιθανή δημιουργία πνευμονικής εμβολής με συνέπεια κίνδυνο ακόμα και στην ζωή του ασθενούς μας, εξάρθρημα των εμφυτευμάτων από την πλημμελή εξισορρόπηση των συνδεσμικών στοιχείων του γόνατος στην κάμψη και στην έκταση. Επίσης η πλημμελής τοποθέτηση των εμφυτευμάτων με απόκλιση από τον μηχανικό άξονα του σκέλους, με συνέπεια την άνιση κατανομή των φορτίων στην μια επιφάνεια του πολυαιθυλαινίου, το οποίο προοδευτικά θα προκαλέσει παραγωγή προιότων φθοράς και μετέπειτα χαλάρωση των υλικών της πρόθεσης και με τελική κατάληξη άλγος για τον ασθενή, αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα και επιπλοκή.
Η χρήση τα τελευταία χρόνια συστημάτων πλοήγησης– “παθητικά ρομπότ”– υπό προυποθέσεις, μέσω εξειδικευμένων λογισμικών τελευταίας γενιάς, η χρήση τεχνικών ελάχιστης παρέμβασης και η βελτίωση επίσης των πρωτοκόλλων αναισθησίας (fast-track) έχουν βελτιώσει τα μέχρι τώρα αποτελέσματά μας, όμως χρειαζόμαστε χρόνο για να πούμε με βεβαιότητα ότι σαφώς υπερέχουν των συμβατικών μεθόδων ολικής αρθροπλαστικής στην άρθρωση του γόνατος, σε βάθος 20-30 χρόνων.
Στην κλινική μας εφαρμόζουμε σε ολική αρθροπλαστική γόνατος ηλεκτρονικό σύστημα ψηφιακά καθοδηγούμενης πλοήγησης, με τελευταίας γενεάς λογισμικό, με στόχο την βελτίωση των μέχρι τώρα αποτελεσμάτων μας και προς όφελος των ασθενών μας.
Aπαιτείται μικρότερος χειρουργικός χρόνος, ώστε να καθοριίσουμε ;ola τα οδηγά ανατομικά στοιχεία του γόνατος, οπότε και λιγότερο χρόνο στην χρήση της ισχαίμου περίδεσης.
Ο αριθμός των κοπτικών εργαλείων που χρησιμοποιούμε είναι μειωμένος, οπότε μειώνουμε την πιθανότητα ανάπτυξης φλεγμονής.
Δεν χρησιμοποιούμε ενδοαυλικό οδηγό στον αυλό του μηριαίου, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα πνευμονικής εμβολής, αλλά και σπάνια θα υπάρξει ανάγκη για μετάγγιση αίματος.
Με την χρήση της ρομποτικά υποβοηθούμενης πλοήγησης, καθορίζουμε με εξαιρετική ακρίβεια την καθετότητα των οστεοτομιών μας σε τρισδιάστατο επίπεδο αλλά επίσης και την στροφή της μηριαίας πρόσθεσης, με βάση τα εξατομικευμένα ανατομικά δεδομένα του εκάστοτε ασθενούς μας.
Η αναισθησιολογική κάλυψη του ασθενούς μας, το εκάστοτε, ανάλογα με το προφίλ του ασθενούς μας, μετεγχειρητικό πρωτόκολλο αποκατάστασης, η άμεση έγερση, η παραμονή για 2-3 ημέρες στην κλινική και η παρακολούθηση του στην συνέχεια σε τακτικά χρονικά διαστήματα και για 2-3 χρόνια περίπου, είναι η βάση για να υπάρξει το ποθούμενο λειτουργικό αποτέλεσμα για τον ασθενή μας και σαφώς η ικανοποίηση και χαρά, τόσο για εμένα προσωπικά, αλλά και για όλους τους συνεργάτες μου επίσης.
