17
Δεκ

Τραυματικό Εξάρθρημα Ώμου

Η άρθρωση του ώμου αποτελείται από την ωμογλήνη, που αποτελεί την αρθρική επιφάνεια της ωμοπλάτης και την αρθρική επιφάνεια της βραχιονίου κεφαλής, που μαζί σχηματίζουν την γληνοβραχιόνιο άρθρωση. Η άρθρωση του ώμου έχει την μεγαλύτερη δυνατότητα κινήσεων στο σώμα μας και είναι μυοεξαρτώμενη, δηλαδή στην σταθερότητα της παίζουν σημαντικό ρόλο τα μαλακά στοιχεία, όπως οι σύνδεσμοι και οι μύες. Όταν κυρίως μετά από τραυματισμό, μεγάλης ή και μικρότερης βίας, οι αρθρικές επιφάνειες χάσουν την επαφή τους, τότε προκαλείται το εξάρθρημα ή το υπεξάρθημα στην περιοχή.

Το εξάρθημα συνήθως και σε ποσοστό άνω του 95% είναι πρόσθιο, σαν αποτέλεσμα άμεσης πλήξης ή πεσίματος σε τεντωμένο άκρο και συνηθισμένη κάκωση σε αθλητικές δραστηριότητες (ποδόσφαιρο, μπασκετ, πολεμικές τέχνες). Σε ποσοστό 3%-4% η κεφαλή του βραχιονίου παρεκτοπίζεται οπίσω και προκαλείται το οπίσθιο εξάρθρημα, ενώ σπανιότερα ακόμα αναφαίρεται το προς τα κάτω εξάρθρημα του ώμου.

Ο ασθενής παρουσιάζει έντονο πόνο στον ώμο του, το άνω άκρο του φαίνεται μεγαλύτερο, σε μήκος συγκριτικά με το αντίθετο άνω άκρο του, δεν μπορεί να το κινεί, το κρατάει σε θέση απαγωγής τις περισσότερες φορές, αλλά και σε θέση προσαγωγής και με το χέρι πάνω από το κεφάλι του, σαν τον τροχονόμο, υπάρχει παραμόρφωση στην ωμική ζώνη και «ακρώμιο σαν επωμίδα». Περιπτώσεις που υπάρχει αιμωδία του άκρου, δεν λείπουν λόγω βλάβης του μασχαλιαίου νεύρου στον τραυματισμό.

 

Ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε απλό ακτινολογικό έλεγχο, ώστε να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να αποκλεισθεί πιθανό κάταγμα στην περιοχή. Ακτινογραφία θα κάνουμε και μετά την ανάταξη του εξαρθρήματος, που συνήθως τουλάχιστον προσωπικά κάνω μετά από αναισθησιολογική μέθη, εκτός και εάν ο ασθενής που απευθύνομαι έχει την δυνατότητα να χαλαρώσει και να μειωθεί η έντονος σύσπαση των μυών της περιοχής, οπότε το εξάρθημα μπορεί να αναταχθεί χωρίς την βοήθεια του αναισθησιολόγου.

 

 

Μετά την ανάταξη του εξαρθρήματος, την περιοχή την ακινητοποιούμε με ειδικό νάρθηκα ακινητοποίησης βραχίονα-κορμού και για χρονική περίοδο, ανάλογα την ηλικία του ασθενούς, αλλά και πόσα εξαρθρήματα έχουν προηγηθεί στην περιοχή. Συνηθέστερα, σε αυτήν την περίοδο θα υποβάλλουμε τον ασθενή μας σε περαιτέρω έλεγχο με μαγνητική τομογραφία, ώστε να εκτιμήσουμε την βλάβη των συνδέσμων της άρθρωσης, αλλά και το τενόντιο στροφικό πέταλο.

Αντιμετώπιση των εξαρθρημάτων δυνατόν να είναι συντηρητική είτε χειρουργική. Είναι πολύ σημαντικό ο κάθε ασθενής να εμπιστευθεί τον θεράποντα και εφόσον ακολουθήσει συντηρητική αγωγή να ακινητοποιήσει αρχικά το άκρο του ακόμα και για ένα μήνα (ιδιαίτερα εάν είναι μικρής ηλικίας, κάτω των 20 χρόνων), στην σωστή θέση με ειδικό ακινητοποιητή που συγκρατεί το άκρο σε έξω στροφή, να ακολουθήσει το πρόγραμμα φυσικοθεραπείας που θα του υποδείξει ο θεράποντας και στην συνέχεια πρόγραμμα προοδευτικής ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας του άκρου και των μυών της ωμικής του ζώνης, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες νέου εξαρθρήματος της άρθρωσης.

Στην χειρουργική αντιμετώπιση του ασθενούς, η αρθροσκοπική χειρουργική είναι η θεραπεία εκλογής, με στόχο την επανακαθήλωση του επιχειλίου χόνδρου (Bankart repair), την συρρίκνωση και προς τα άνω μετακίνηση του κατώτερου τμήματος του αρθρικού θυλάκου, την διόρθωση πιθανής αποκόλλησης της έκφυσης του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου μυός (SLAP lesion), αλλά και την επιδιόρθωση πιθανής υπάρχουσας ρήξης του τενοντίου στροφικού πετάλου (Rotator cuff repair).