Μερική Επιγονατιδεκτομή
Η μερική επιγονατιδεκτομή έχει θέση στην θεραπεία συντριπτικών καταγμάτων επιγονατίδας στα οποία δεν είναι εφικτή η ανάταξη και σταθεροποίηση της επιγονατίδας με σύρμα, Κ-wiresκαι βίδες.
Ο στόχος είναι να διατηρηθεί το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της επιγονατίδας και ιδιαίτερα σε νεαρά άτομα να μην προβούμε σε ολική επιγονατιδεκτομή. Τις περισσότερες φορές η συντριβή αφορά στον περιφερικό πόλο της επιγονατίδας, ενώ ο κεντρικός πόλος παραμένει ακέραιος.
Ο ασθενής προσέρχεται μετά από σημαντικής βίας τραυματισμό και συνήθως μετά από άμεση πλήξη στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος. Ο ασθενής κλινικά παρουσιάζει αδυναμία στην βάδιση, πόνο, υπάρχει έντονο οίδημα στο πάσχον γόνατο και υπάρχει πλήρης ανικανότητα του ασθενούς να κρατήσει το πόδι του τεντωμένο, δηλαδή υπάρχει διακοπή του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος.
Γίνεται ο απαραίτητος ακτινολογικός έλεγχος στην πάσχουσα περιοχή.
Στη συνέχεια προβαίνουμε σε χειρουργική θεραπεία.
Θα κάνουμε μια μέση τομή στο δέρμα και στο υποδόριο στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος. Αναγνωρίζεται ο διαταραγμένος εκτατικός μηχανισμός και το κάταγμα της επιγονατίδας με την συντριβή που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε σε άλλου είδους οστεοσύνθεση.
Διατηρούμε το μεγαλύτερο συνήθως κεντρικό οστικό τμήμα της επιγονατίδας και αφαιρούμε τα υπόλοιπα τεμάχια οστού με σεβασμό στα γύρω μαλακά μόρια της περιοχής.
Γίνεται ομαλοποίηση των άκρων του παραμένοντος οστικού τεμαχίου.
Δημιουργούμε οπές παράλληλες στο ανωτέρω οστικό τεμάχιο.
Περνάμε ράμματα μη απορροφήσιμα στον επιγονατιδικό τένοντα και στην συνέχεια τα ράμματα τα περνάμε δια των οπών που έχουμε ήδη δημιουργήσει. Την επανατοποθέτηση του επιγονατιδικού τένοντα την κάνουμε στην πρόσθια επιφάνεια της επιγονατίδας και επίσης προσπαθούμε να διατηρήσουμε όσο περισσότερο μήκος του επιγονατιδικού τένοντα μπορούμε. Επίσης είναι σημαντικό να αφήνουμε μια επιφάνεια οστού στον επιγονατιδικού τένοντα. Τα ράμματα τα σφίγγουμε με το γόνατο σε κάμψη 70-90 μοιρών.(εικ.6,7,8,9,10,11,12).
Για μεγαλύτερη ασφάλεια συνήθως τοποθετούμε ένα σύρμα 1,2-1,4 χιλιοστών και μέσω μιας οπής που κάνουμε στην περιοχή του κνημιαίου κυρτώματος περιστοιχίζουμε την λοιπή επιγονατίδας μας. Επειδή το σύνηθες είναι το σύρμα να σπάσει θα πρέπει να το αφαιρούμε.(εικ. 13,14).
Στη συνέχει επιδιορθώνουμε τον σχισμένο εγκάρσια εκτατικό μηχανισμό, με απορροφήσιμα ράμματα.
Συρράπτουμε στην συνέχεια το υποδόριο και το δέρμα.(εικ.15).
Άμεσα μετεγχειρητικά τοποθετούμε στον ασθενή μας ένα νάρθηκα γόνατος που τον κλειδώνουμε σε πλήρη έκταση για τουλάχιστον 6-8 εβδομάδες. Η φόρτιση του σκέλους είναι μερική από την αρχή και συνήθως ο ασθενής θα εξέλθει από το Θεραπευτήριο μετά από 24 ώρες. Ο ασθενής αρχίζει την άρση του σκέλους του μετά από 10-15 ημέρες και η παθητική κίνηση του γόνατος αρχίζει μετά τον πρώτο μήνα, πάντα ελεγχόμενα από την φυσικοθεραπευτική μας ομάδα.
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μετά από ένα τέτοιο χειρουργείο είναι το έλλειμμα και η αδυναμία στην τελική έκταση του γόνατος και η δυσκαμψία μετά από, μια μεγάλου χρονικού διαστήματος, ακινητοποίηση του γόνατος.
Ακτινολογικός έλεγχος στις διάφορες μετεγχειρητικές περιόδους ,εως την πλήρη αποθεραπεία του ασθενούς μας.
Αξονικές Τομογραφίες
https://www.andreaskaragiannis.gr/images/stories/dsc00594.jpg